KASIM

Kasım ayı hüzündür. 
     Yaprağın yere düşmesi, üzerine basarken duyduğun ses içini ürpertir mesela. 
     Yağmur yağarken suya hasret kalmak gibidir. 
     Dilin damağın kurumuştur, sen cama vuran yağmur tanelerini izlerken. 
     Kasım,özlemdir. 
     Soğuk hava seni sinsi sinsi ısırmaya başlamıştır.
     Oysa aklın hala yazdan kalma sıcak gündedir. 
     Buğulu cama suretini yapmaya çalışman, yada imzasını taklit etmen hep duyduğun özlemin içini yakmasından, hasret tendir.
     Kasım, minnettir. 
     Çakmak çakmak gözler sen yarınlara güvenle bak diye kapanmıştır. 
     Düşünsene ne depremler yaşamış, ne cehennemden geçmiştir. 
     Çocukluğunu yaşamadan büyümesi, 
     Ömrünü cephelerde geçirmesi,
     Dayanılmaz acılara göğüs germesi işte hep bu yüzdendir. 
     Kasım, Atatürk'tür. 
     Yedi düvele boyun eğdirmiş liderin gözlerini yumduğu mevsimdir. 
     Kasım, emanete sahip çıkmak, verilen yemini yere düşürmemektir. 
     Kasım, Muammer Aksoy'un, Kalpaksız Kuvvacı Uğur Mumcu'nun, son Kemalist Ahmet Taner Kışlalı'nın ve daha nice yürekli yiğitlerin, ne için canlarından geçtiklerini bize hatırlatan günlerin adıdır...